FMS ή ινομυαλγικό σύνδρομο είναι μια πάθηση αρκετά συχνή κυρίως σε γυναίκες ηλικίας μεταξύ 25-45 ετών οι οποίες συνήθως έχουν ευαίσθητη και αγχώδη προσωπικότητα.
Χαρακτηριστικός είναι ο ΠΟΝΟΣ (εξωαρθρικός) και η ύπαρξη πολλών και διάσπαρτων σημείων (πάνω απο 10) στο μυοσκελετικό σύστημα τα οποία είναι επώδυνα.

Τα ΑΙΤΙΑ δεν είναι γνωστά.Σχετίζονται με γεννετική προδιάθεση στην οποία όταν επέλθει ένα τραύμα ψυχικό ή σωματικό που προκαλεί στρες και που για πολλούς ανθρώπους δεν θεωρείται τόσο σημαντικό (χειρουργίο,ίωση,στρες) το κεντρικό νευρικό σύστημα υπεραντιδρά με μείωση της σεροτονίνης,που οδηγεί σε μείωση της αιμάτωσης των μυών και κάποιων περιοχών του εγκεφάλου.Αυτή η υπερδραστηριότητα δρα σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης του οργανισμού σε αυτά τα ασήμαντα φαινομενικά αίτια.Αποτέλεσμα είναι ο διάχυτος ΠΟΝΟΣ,τα παγωμένα άκρα.
Ο ΠΟΝΟΣ εμφανίζεται συνήθως στην βάση της κεφαλής,στον αυχένα,στον τραπεζοειδή μυ,στο άνω τερτατημόριο του γλουτού,στην επιφάνεια του γόνατος.
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ έχει πολλές συνιστώσες: φάρμακα, laser και ψυχολογική  υποστήριξη.Πρέπει να αυξηθούν τα επίπεδα σεροτονίνης,να χορηγηθούν μυοχαλαρωτικά φάρμακα και παυσίπονα.Συνιστάται η αποφυγή καπνίσματος,η ισορροπημένη δίαιτα,το νερό,η άσκηση στην ύπαιθρο.Συνιστάται η τοπική διήθηση των επώδυνων σημείων ώστε να “ξεκλειδώσουν” οι συσπασμένοι μύες.Με το καιρό ο ασθενής μπορεί να δει να βελτιώνεται η ποιότητα ζωής του,ο ύπνος του και η καθημερινότητά του.Στα σημεία που πονάει περισσότερο μειώνεται η σύσπαση,η δυσκαμψία και η αίσθηση κόπωσης. Σε όλη αυτή τη διαδικασία χρειάζεται συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό βασισμένη σε μια σχέση εμπιστοσύνης.

Η ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ αποτελεί  σύμπτωμα πολλών και διαφορετικών παθησεων και όχι πάθηση.ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ σημαίνει πόνος στη μέση και θεωρείται ένα σύμπτωμα που όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρεί τους ενήλικες της παραγωγικής ηλικίας.Το 80% του ενεργού πληθυσμού έχει υποστεί κρίση οσγυαλγίας τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του.
Η καθημερινότητα του σύγχρονου τρόπου ζωής είναι η κύρια αιτία μιας και οι απαιτήσεις της κοινωνίας μας επιβάλλουν πολύωρη παραμονή σε υπολογιστή ,πιθανώς λάθος στάση του σώματος σε λάθος κάθισμα,πολύωρη οδήγηση, αυξημένο σωματικό βάρος, άτακτη διατροφή άρα μειωμένη αμυντική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, έλλειψη άσκησης ή έντονη και εξαντλητική άσκηση. Οι συνθήκες αυτές δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την χρόνια διάταση και εκφύλιση των συνδέσμων,τενόντων,αρθρώσεων και των μυών της σπονδυλικής στήλης με συνέπεια την καταπόνηση ή τον κακό τροφισμό του μεσοσπονδύλιου δίσκου,του ινώδους δακτυλίου,των αρθρικών αποφύσεων με αποτέλεσμα την αστάθεια της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.
Η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου,δηλαδή η προβολή ή η έξοδος του υλικού του δίσκου (πηκτοιεδούς πυρήνα) δια μέσου της ρωγμής του ινώδους δακτυλίου που τον συγκρατεί αποτελεί μια από τις σημαντικές αιτίες οσφυαλγίας και οσφυισχιαλγίας.Λόγω της μηχανικής πίεσης που ασκείται η μηχανική πίεση και τις βιοχημικές αλλαγές στα πέριξ στοιχεία όπως αγγειακές ή νευρικές δομές προκαλέιται η οσφυισχυαλγία. Άλλες αιτίες που προκαλούν οσφυαλγία ή οσφυισχιαλγία είναι ουρολογικές ή γυναικολογικές παθήσεις,ο υπερπαραθυρεοειδισμός,το πολλαπλούν μυέλωμα,η βαριά οστεοπόρωση (κατάγματα) ή όγκοι που προκαλούν το σύμπτωμα του πόνου.

Όταν ο ασθενής πονάει συνήθως λαμβάνει απλά παυσίπονα και ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς ανακουφίζεται.Εάν ο πόνος επιμένει τότε πρέπει να αποταθεί σε ειδικό ιατρό ο οποίος μετά από την λήψη πλήρους ιστορικού και κλινικής εξέτασης ίσως προχωρήσει και σε εργαστηριακό έλεγχο ή/και ακτινολογικό,που σε βαρύτερες περιπτώσεις περιλαμβάνει αξονική τομογραφία.
Η αντιμετώπιση αρχικά περιλαμβάνει θεραπεία με laser και πιθανόν φάρμακα αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά, παυσίπονα,ηρεμιστικά και ανάπαυση σε θέσεις που ανακουφίζουν.Δίνονται επίσης οδηγίες για την σωστή στάση στον ύπνο,την στάση καθίσματος,για τη βάδιση,πως να μην γίνονται λάθος κινήσεις.Συστήνεται απώλεια βάρους όπου αυτό θεωρείται απαραίτητο και μέτρια άσκηση όπως το βάδισμα,το κολύμπι,το ποδήλατο ή ειδικές ασκήσεις για ενδυνάμωση των παρασπονδυλικών μυών. Με την σωματική δραστηριότητα αυξάνονται οι ενδογενείς ουσίες που ελαττώνουν κεντρικά τον πόνο.Στο ιατρείο πόνου γίνεται επίσης τοπική διήθηση φαρμάκων, δηλαδή παρασπονδυλική έγχυση φαρμακευτικών ουσιών αρχικά ή κατά την φάση της κρίσης.Τα αποτελέσματα είναι θετικότατα και συνήθως άμεσα όσο αφορά την ένταση του πόνου.Μετά τα πρώτα θετικά αποτελέσματα η έγχυση μπορεί να γίνεται μια φορά τον μήνα ή όποτε ο ασθενής το έχει ανάγκη. Καλό είναι για την σωστή αντιμετώπιση της οσφυαλγίας ως σύμπτωμα να αποταθεί κάποιος σε ιατρείο πόνου.

H ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ  είναι μια μορφή χρόνιου πονοκεφάλου που εντοπίζεται συχνά στο ήμιση εμπρός του κεφαλιού.Η διάρκεια του πονοκεφάλου είναι από ώρες εως μέρες.Εκτός από τον πόνο ο πάσχων έχει συχνά και τάση προς έμετο,ναυτία και συχνά αναζητάει το σκοτάδι και ηρεμία.
Ο ακριβής μηχανισμός της έκλυσης του πονοκεφάλου αυτού του τύπου δεν είναι γνωστός.Είναι γνωστό όμως ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης πέφτει η συγκέντρωση της σεροτονίνης στον εγκέφαλο,γεγονός που πυροδοτεί την απελευθέρωση ουσιών που ενισχύουν τον πονοκέφαλο.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ που σχετίζονται με την έναρξη της ημικρανίας είναι:το στρες,οι ορμόνες όπως οιστρογόνα (σχετίζεται με την έναρξη της περιόδου),η κατανάλωση τροφών όπως το κόκκινο κρασί,τα τυριά,η ασπαρτάμη (γλυκαντική ουσία),ο καφές.Η νηστεία κάνει πιο έντονη μια κρίση ημικρανίας,οι μυρωδιές,ο θόρυβος,η ζέστη,το ταξίδι,η σωματική κούραση,η σεξουαλική πράξη, ορισμένα φάρμακα.

Στην ΠΡΟΛΗΨΗ της ημικρανίας σπουδαίο ρόλο παίζουν:
1. κατανάλωση άφθονου νερού
2. κατανάλωση λιπαρών ψαριών
3. τα συμπληρώματα διατροφής, μετά από ενημέρωση και συνταγογράφηση από γιατρό Mg & vitB12
4. αποφεύγετε ώριμα τυριά όπως τσένταρ,παρμεζάνα,κασέρι διότι έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε τυραμίνη η οποία σχετίζεται με το 15% των επεισοδείων
5. τυραμίνη έχουν και τα κουκιά,μπανάνες,σταφίδες,καπνιστά,σύκα,φασόλια,λουκάνικα,τα παστά και καλό είναι να αποφεύγονται.
6. η κατανάλωση αλκοόλ,τα πρόσθετα τροφών όπως η ασπαρτάμη,το γλυκονικό νάτριο,το γλουταμινικό κ.ά.
7. τροφές που περιέχουν μαγιά.

Μετά την ΕΝΑΡΞΗ της ημικρανίας μπορεί να γίνει όλο και πιο έντονη και η διάρκεια του πόνου κυμαίνεται από 4 εως 72 ώρες,ενώ σε ποσοστό 2% διαρκεί 5-7 μέρες.
Για την διαφορική διάγνωση της ημικρανίας από άλλες παθήσεις γίνεται μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου.Αθυτό όμως το κρίνει ο θεράπων ιατρός από το ιστορικό και την κλινική εικόνα/τα χαρακτηριστικά του πονοκεφάλου.
Κατά την φάση της ΟΞΕΙΑΣ κρίσης πόνου καλό είναι να χορηγηθούν φάρμακα στο ιατρείο πόνου (με συνδυασμό αποκλεισμού του σφηνουπερώϊου νεύρου και χορήγησης φαρμάκων) ώστε ο πόνος να μη φτάσει την μέγιστη ένταση και να μην εξελιχθεί.Τα φάρμακα που χορηγούνται συνήθως είναι αναλγητικάσε συνδυασμό με κωδεϊνη,αντιφλεγμονώδη,τριπτάνες.Επικουρικά αντιεμετικά και αγχολυτικά.
Κατά την ΧΡΟΝΙΑ φάση η πρόληψη έχει μεγάλη σημασία.Αποφεύγοντας τους εκλυτικούς παράγοντες που προαναφέραμε μπορούν επίσης να χορηγηθούν μικρές δόσεις φαρμάκων όπως τα αντιεπιληπτικά,αντικαταθλιπτικά ή β-αναστολείς.Θέση έχει και η διήθηση των σημείων εκείνων που κατά την οξεία φάση εκλύουν και πυροδοτούν τον πόνο/trigger points.Αυτό μπορεί να γίνει προληπτικά σε όσους έχουν κάθε μήνα ένα επεισόδειο με διάρκεια άνω των 3 ημερών με πολύ καλά αποτελέσματα.Τα επεισόδεια γίνονται πιο αραιά και μικρότερης έντασης.

Η αντιμετώπιση της ημικρανίας δεν πρέπει να γίνεται εμπειρικά αλλά υπό ιατρική παρακολούθηση από ειδικό.Επειδή η χορήγηση παυσίπονων μπορεί να γίνει εμπειρικά και σε μεγάλες ποσότητες υπάρχει κίνδυνος πέρα από τις παρενέργειες των φαρμάκων ,ο οργανισμός να εγκλωβιστεί σε ένα φαύλο κύκλο και να αναπτύξει ανοχή σε αυτά τα φάρμακα που δεν θα δρουν όταν ο πόνος επανέρχεται.

Το αυχενικό σύνδρομο είναι μια από τις πιο συνηθισμένες συνέπειες της καθιστικής ζωής. Ως αυχενικό σύνδρομο ορίζεται η ομάδα παθήσεων του αυχένα που προκαλούν συμπτώματα -είτε μυοσυνδεσμικής είτε νευρολογικής αιτιολογίας- στις περιοχές του αυχένα,του ώμου και των άνω άκρων.Πρόκειται για τη δεύτερη σε συχνότητα πάθηση, μετά την οσφυαλγία, που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που πάσχουν από χρόνιο μυοσκελετικό πόνο. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ανεξαρτήτως φύλου και με διαφορετική αιτιολογία. Ο πιο συνηθισμένος λόγος είναι η έκθεση του αυχένα σε απότομες μεταβολές της θερμοκρασίας, όπως είναι ο κλιματισμός ή ρεύμα αέρα κατά τη διάρκεια του ύπνου ή έκθεση σε εξωτερικούς χώρους ή μετακίνηση με μηχανή.Συχνό αίτιο επίσης αποτελεί η συνεχής καταπόνηση και παραμονή του αυχένα στην ίδια θέση, που οδηγεί σε μυϊκό σπασμό -όπως π.χ. όταν δουλεύουμε μπροστά στον υπολογιστή ή κατά την οδήγηση.
Τα συμπτώματα συνήθως είναι ο πόνος στον αυχένα,που συνοδεύεται με δυσκαμψία και περιορισμό στο εύρος της κίνησης, ενώ ενδέχεται ο πόνος να αντανακλά στον ώμο,στην πλάτη ή στο χέρι.Άλλο συχνό σύμπτωμα είναι ο πονοκέφαλος ,κυρίως στην βάση του κρανίου, ο οποίος μπορεί να επεκτείνεται και σε όλο το κεφάλι.Το βουητό στα αυτιά και ο ίλιγγος ίσως συνυπάρχουν,αν και δεν συνδέονται άμεσα με  το αυχενικό σύνδρομο. Η διάγνωση γίνεται με βάση την κλινική εικόνα και εξέταση,το ιστορικό,τα συμπτώματα και την έναρξη ,την διάρκεια και την εξέλιξη του επεισοδίου. Ο εργαστηριακός έλεγχος που προτείνεται είναι μια απλή ακτινογραφία αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Εαν υπάρχουν έντονα νευρολογικά συμπώματα ίσως χρειαστεί μια αξονική ή μαγνητική τομογραφία.
Η αγωγή που συνήθως συστήνεται είναι αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα προκειμένου να μειωθεί η ένταση των συμπτωμάτων.Στο ιατρείο πόνου επίσης γίνεται τοπική διήθηση των μυϊκών ομάδων που είναι σε σπασμό-δυστονία για την μυοχάλαση τους ή γίνεται εφαρμογή tens προκειμένου να λυθεί ο σπασμός των μυών. Ωφέλιμη στο σπίτι έιναι η εφαρμογή θερμοθεραπείας στην περιοχή του αυχένα (με θερμαντική αλοιφή,ζεστά επιθέματα κλπ). Η φυσιοθεραπεία, οι έλξεις , το μασάζ μπορούν να βοηθήσουν αρκεί όμως να αποφεύγονται οι απότομοι χειρισμοί. Στις περιπτώσεις που τα συμπτώματα είναι έντονα συνιστάται η εφαρμογή ημίσκληρου ή σκληρού κολάρου στήριξης του αυχένα. Σε γενικές γραμμές εαν τα συμπτώματα είναι ήπια μετά την εφαρμογή θεραπείας παρουσιάζουν σταδιακή βελτίωση εως την ίαση.

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ METΡΑ

1. Κάθεστε μακρυά από ρεύματα αέρα.

2. Αποφεύγετε την παρατεταμένη καμψη του λαιμού στο σπίτι,στην εργασία,στην οδήγηση.

3. Όταν κάθεστε η πλάτη ας είναι σε όρθια στάση (σε αυτό βοηθάει η τοποθέτηση μικρού μαξιλάρι στη μέση).

4. Το πάνω μέρος της οθονης του υπολογιστή πρέπε να βρίσκεται στο ύψος των ματιών, ώστε να μην σκύβουμε ή να κάνουμε υπερέκταση.

5. Οι αγκώνες πρέπει να σχηματίζουν αμβλεία γωνία όταν γράφουμε.

6. Οι καρποί και τα αντιβράχια πρέπει να αιωρούνται πάνω από το πληκτρολόγιο.

7.  Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο δεν πρέπει να στηρίζουμε το ακουστικό στον ώμο.

8. Όταν εργαζόμαστε ή οδηγούμε ωφέλιμο είναι κάθε μια ώρα να κάνουμε ένα ολιγόλεπτο διάλλειμα για να δώσουμε την ευκαιρία στους μύες να χαλαρώσουν.

Η πιο συχνή πάθηση του ώμου ε μφανίζεται σαν “παγωμένος ώμος” ή σαν σύνδρομο υπακρωμιατικής προστριβής.
Η ΠΕΡΙΑΡΘΡΙΤΙΔΑ είναι αποτέλεσμα οξείας ή χρόνιας φλεγμονής γύρω από την άρθρωση η οποία συνυπάρχει με πόνο. ΑΙΤΙΑ για περιαρθρίτιδα μπορεί να είναι πολλαπλοί τραυματισμοί,τα τραύματα,η τριβή μεταξύ τενόντων και του τόξου που τους περιβάλλει τα οποία μπορεί να συμβούν από λανθασμένη τεχνική σε προπόνηση,λόγω χειρονακτικής εργασίας και κατα πόνησης της άρθρωσης,μετά από πτώση,λόγω οστεόφυτων. Ο ΠΟΝΟΣ είναι το κύριο σύμπτωμα ενώ μπορεί να περιορίζονται οι μικρές κινήσεις αρχικά εως την τελική ακινητοποίηση της άρθρωσης, οπότε δημιουργείται ο “παγωμένος ώμος”. Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ σε αυτή την περίπτωση γίνεται με laser και πιθανόν με τοπική έγχυση φαρμάκων πέριξ του ώμου και στα σημεία έκλυσης του πόνου. με πολύ καλά αποτελέσματα.Σπανιότερα κάνουμε έγχυση εντός της άρθρωσης και δεν χρησιμοποιούμε κορτιζονούχα σκευάσματα.Για να λυθεί η δυσκαμψία θα πρέπει ο ώμος να κινητοποιηθεί παθητικά και ενεργητικά όσο είναι δυνατόν καθημερινά με σωστή καθοδήγηση.
Άλλη συχνή πάθηση είναι το ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΑΚΡΩΜΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΤΡΙΒΗΣ.Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει σύνθλιψη του τένοντος του στροφικού πετάλου ανάμεσα στο βραχιόνιο και στο ακρώμιο,με αποτέλεσμα να στενεύει ο χώρος.Όταν συνυπάρχει οίδημα του τένοντα ή του στροφικού πετάλου ή συσσώρευση ασβαστίου ή οστικές άκανθες στον χώρο τότε. Ο ΠΟΝΟΣ αυξάνεται και η κίνηση του ωμοβραχίονα προς το κεφάλι περιορίζεται. Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ σε αυτή την περίπτωση συμπεριλαμβάνει ανάπαυση,φαρμακευτική αγωγή από το στόμα με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη,φυσιοθεραπεία με συγκεκριμένες κινήσεις και έγχυση φαρμάκων στον ακρωμιακό χώρο. Δεδομένου ότι η κορτιζόνη έχει ισχυρή νατιφλεγμονώδη δράση αλλά παροδική και δεν λύνει το πρόβλημα στο ιατρείο πόνου δεν χρησιμοποιούμε τέτοια σκευάσματα.Καλά αποτελέσματα έχει η διήθηση με τοπικά αναισθητικά κ.α. φάρμακα της περιοχής της βλάβης και των trigger points.