H ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ είναι μια μορφή χρόνιου πονοκεφάλου που εντοπίζεται συχνά στο ήμιση εμπρός του κεφαλιού.Η διάρκεια του πονοκεφάλου είναι από ώρες εως μέρες.Εκτός από τον πόνο ο πάσχων έχει συχνά και τάση προς έμετο,ναυτία και συχνά αναζητάει το σκοτάδι και ηρεμία.
Ο ακριβής μηχανισμός της έκλυσης του πονοκεφάλου αυτού του τύπου δεν είναι γνωστός.Είναι γνωστό όμως ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης πέφτει η συγκέντρωση της σεροτονίνης στον εγκέφαλο,γεγονός που πυροδοτεί την απελευθέρωση ουσιών που ενισχύουν τον πονοκέφαλο.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ που σχετίζονται με την έναρξη της ημικρανίας είναι:το στρες,οι ορμόνες όπως οιστρογόνα (σχετίζεται με την έναρξη της περιόδου),η κατανάλωση τροφών όπως το κόκκινο κρασί,τα τυριά,η ασπαρτάμη (γλυκαντική ουσία),ο καφές.Η νηστεία κάνει πιο έντονη μια κρίση ημικρανίας,οι μυρωδιές,ο θόρυβος,η ζέστη,το ταξίδι,η σωματική κούραση,η σεξουαλική πράξη, ορισμένα φάρμακα.
Στην ΠΡΟΛΗΨΗ της ημικρανίας σπουδαίο ρόλο παίζουν:
1. κατανάλωση άφθονου νερού
2. κατανάλωση λιπαρών ψαριών
3. τα συμπληρώματα διατροφής, μετά από ενημέρωση και συνταγογράφηση από γιατρό Mg & vitB12
4. αποφεύγετε ώριμα τυριά όπως τσένταρ,παρμεζάνα,κασέρι διότι έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε τυραμίνη η οποία σχετίζεται με το 15% των επεισοδείων
5. τυραμίνη έχουν και τα κουκιά,μπανάνες,σταφίδες,καπνιστά,σύκα,φασόλια,λουκάνικα,τα παστά και καλό είναι να αποφεύγονται.
6. η κατανάλωση αλκοόλ,τα πρόσθετα τροφών όπως η ασπαρτάμη,το γλυκονικό νάτριο,το γλουταμινικό κ.ά.
7. τροφές που περιέχουν μαγιά.
Μετά την ΕΝΑΡΞΗ της ημικρανίας μπορεί να γίνει όλο και πιο έντονη και η διάρκεια του πόνου κυμαίνεται από 4 εως 72 ώρες,ενώ σε ποσοστό 2% διαρκεί 5-7 μέρες.
Για την διαφορική διάγνωση της ημικρανίας από άλλες παθήσεις γίνεται μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου.Αθυτό όμως το κρίνει ο θεράπων ιατρός από το ιστορικό και την κλινική εικόνα/τα χαρακτηριστικά του πονοκεφάλου.
Κατά την φάση της ΟΞΕΙΑΣ κρίσης πόνου καλό είναι να χορηγηθούν φάρμακα στο ιατρείο πόνου (με συνδυασμό αποκλεισμού του σφηνουπερώϊου νεύρου και χορήγησης φαρμάκων) ώστε ο πόνος να μη φτάσει την μέγιστη ένταση και να μην εξελιχθεί.Τα φάρμακα που χορηγούνται συνήθως είναι αναλγητικάσε συνδυασμό με κωδεϊνη,αντιφλεγμονώδη,τριπτάνες.Επικουρικά αντιεμετικά και αγχολυτικά.
Κατά την ΧΡΟΝΙΑ φάση η πρόληψη έχει μεγάλη σημασία.Αποφεύγοντας τους εκλυτικούς παράγοντες που προαναφέραμε μπορούν επίσης να χορηγηθούν μικρές δόσεις φαρμάκων όπως τα αντιεπιληπτικά,αντικαταθλιπτικά ή β-αναστολείς.Θέση έχει και η διήθηση των σημείων εκείνων που κατά την οξεία φάση εκλύουν και πυροδοτούν τον πόνο/trigger points.Αυτό μπορεί να γίνει προληπτικά σε όσους έχουν κάθε μήνα ένα επεισόδειο με διάρκεια άνω των 3 ημερών με πολύ καλά αποτελέσματα.Τα επεισόδεια γίνονται πιο αραιά και μικρότερης έντασης.
Η αντιμετώπιση της ημικρανίας δεν πρέπει να γίνεται εμπειρικά αλλά υπό ιατρική παρακολούθηση από ειδικό.Επειδή η χορήγηση παυσίπονων μπορεί να γίνει εμπειρικά και σε μεγάλες ποσότητες υπάρχει κίνδυνος πέρα από τις παρενέργειες των φαρμάκων ,ο οργανισμός να εγκλωβιστεί σε ένα φαύλο κύκλο και να αναπτύξει ανοχή σε αυτά τα φάρμακα που δεν θα δρουν όταν ο πόνος επανέρχεται.
